اعتبارسنجی دقیق و مبتنی بر شرایط سبب افزایش ارزش بانک‌ها خواهد شد و چنانچه این مهم به خوبی انجام نشود بانک‌ها با خطر ورشکستگی روبه‌رو می‌شوند. هدف از این پژوهش ارزیابی سودمندی اطلاعات گزارشگری مالی در مدل‌سازی رتبه‌بندی اعتباری مشتریان بانک‌ها در شرکت‌های بورسی است. روش های استفاده شده برای اعتبارسنجی مدل در شرکت های بورسی، تئوری داده بنیاد، دیمتل و رگرسیون بود. در مرحله اول با نظرخواهی از 10 کارشناس در نهایت چهار محور اصلی شامل (1) معیارهای مالی، (2) معیارهای غیر مالی، (3) معیارهای حاکمیت شرکتی و (4) معیارهای بازار برای رتبه‌بندی اعتباری مشتریان تبیین گردید. در مرحله دیمتل سه فرضیه مشخص گردید: فرضیه اول: بین عوامل مالی و تسهیلات بانکی دریافتی شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران رابطه معنی دار و مثبتی موجود بود. فرضیه دوم: بین اطلاعات بازار شرکت و تسهیلات بانکی دریافتی شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران رابطه معنی دار و مثبتی موجود بود. فرضیه سوم: بین عوامل غیرمالی و تسهیلات بانکی دریافتی شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران رابطه معنی دار و مثبتی موجود بود. یافته‌های تحلیل رگرسیونی فرضیه‌های فوق را در 64 شرکت در طی دوره 5 ساله 1396 تا 1400 رد نکرد. بانک‌ها باید در هنگام ارائه تسهیلات به مشخصات شرکت‌ها در شرایط موجود توجه نمایند.